Fraser Island

We gaan vandaag naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld, een geheim trainingskamp voor Australische commando’s tijdens de 2e wereld oorlog en wederom een werelderfgoedlijst bestemming. We worden na een zelf gemaakt ontbijt om iets voor acht opgepikt door een vrolijke tourgids. Hij is een half uur te laat, want de eerste persoon die hij moest oppikken is niet komen opdagen. Zijn dag was dus goed begonnen. Eenmaal aangekomen bij de veerboot die ons naar het eiland brengt zit iedereen al klaar om te vertrekken. Onze club stapt op de boot en daar gaan we!
Eenmaal aan de overkant staan er bussen klaar, van die grote hoge bussen met grote wielen die 4 wiel aandrijving hebben. Dat ziet er erg cool uit en we kiezen een plekje niet al te ver bij de voorwielen vandaan (omdat je volgens mij achterin helemaal door elkaar geschud en gelanceerd wordt als er over een bult gereden wordt) zodat we ook nog wat zien. Wat zien die zandpaden er smal uit en het zand zelf is zo zacht en los als het maar kan. Niks geen mooi aangelegde paden, nee gewoon dwars door de natuur over het zand en de paden mogen van het natuurbeheer ook niet meer aangepast worden, want dan is het ‘niet meer natuurlijk’. Er zijn van allerlei regels van kracht, ook omdat het op de werelderfgoedlijst staat. De paden worden wel dagelijks bereden, dus de paden díe er zijn, zijn in ieder geval voor onze vrachtwagen ‘begaanbaar’.

Onze gids, Steve, heeft een headsetje op en vertelt gaande(hobbel)weg over de natuur, de eerste bewoners en het ecosysteem wat zij goed begrepen en zichzelf daarop aanpasten. Soms denk hij, dat wíj het niet begrijpen en de Aboriginals het al eeuwen snappen. De Aboriginals begrepen namelijk erg goed hoe de natuur hier in elkaar stak en hadden daarop 3 wetten gemaakt waar iedereen zich aan moest houden. 1 Wat goed is voor het land, komt eerst, 2 iedereen onderhoud zijn eigen stuk land en neemt niet wat niet van hem is, 3 wat iemand te veel heeft, moet hij delen. Lijken 3 simpele regels, maar als je er goed over nadenkt, dekt het zo’n beetje alles wel af. Die Aboriginals waren zo dom nog niet. Ook te bedenken dat ze bijvoorbeeld een boomerang konden maken (wat dus betekent dat ze snappen hoe de wind werkt, aerodynamica) en die gebruikten bij de jacht op vogels. Raakten ze een vogel met de boomerang, konden ze hun prooi ophalen, misten ze, kwam de boomerang terug en konden ze het nog een keer proberen. Best wel intelligent, terwijl ik toch echt het idee heb dat een bos-volk is geweest in negatieve zin, maar daar doe ik ze dus flink tekort mee.
Erg informatief en leuk, maar ook best spannend want Steve rijdt ons nog steeds met een 40km p/uur door de bossen en het zijn zeker geen rechte of brede paden. Hij vertelt mooie verhalen over dingen die mensen vroeger dachten en de sprookjes die men vroeger vertelde over Fraser Island. Hij vertelt over de hout industrie die is ontstaan nadat ze ontdekten hoeveel en vooral wat voor grote bomen hier staan. Er staan houtsoorten die goed tegen zoutwater kunnen en die werden derhalve dus ook gebruikt om havenplaatsen te bouwen over de hele wereld, bijvoorbeeld de havens in Londen en Brisbane, ook is dit hout gebruikt bij het bouwen van het Suez Kanaal. Hout voor toneel- en operavloeren komt hier ook vandaan, bijvoorbeeld het Sydney Opera House, heeft het hout voor de vloeren van Fraser Island gehaald. We hebben bomen gezien die honderden jaren oud zijn en een paar meter in doorsnee, echt fantastisch.

Na een stuk touren naar de andere kant van het eiland komen we op het aan bij het strand. Het is hier een komen en gaan van jeeps en andere grote 4 wheeldrives. Hoe afgelegen en verlaten we net waren, staan we nu naast een snelweg want er scheurt van alles over het strand. Na een kleine sanitaire stop gaan wij diezelfde strandsnelweg op. Een zandsnelweg van 250 km lang! Echt apart, er staan gewoon snelheidslimieten aangegeven en er rijd gewoon politie rond. Her en der zijn lange stukken strand afgezet met pionnen en vlaggetjes, dat is dan een landingsplaats voor vliegtuigjes. Voor de rest, kun en mag je overal rijden. Als jij graag het dichtst aan de zeekant wil rijden, hoef je alleen maar je richtingaanwijzer uit te doen en de andere auto’s gaan dan aan de andere kant langs je heen. Zeeeer apart en ook hier houdt Steve z’n voet aardig op het gas terwijl hij ons ondertussen vertelt hoe het rijden op het strand werkt. Met aanwijzen en handgebaren laat hij ons vogels en andere dingen zien en legt hij uit hoe de natuur is ontstaan aan het strand. We bekijken een ‘verroeste zandberg’ (fraser island pinnacles) met mooie kleuren die in elkaar overlopen. Een berg waar erg veel minuscule ijzerdeeltjes in het zand zitten en waar zeewater tegenaan waait, onstaat roest en dus is het zand rood geworden. Ook komen we langs een beek (Eli Creek), waarvan het super heldere bron water richting de oceaan stroomt en waar we vervolgens maar even met blote voetjes doorheen lopen. Ook hebben we nog gezwommen bij Lake McKenzie, een groot zoetwater meer op het eiland, met heerlijk warm- en (wederom) super helder water. Wat een geweldige dag, we hebben ontzettend genoten!