Cape Tribulation

Na een onrustige nacht wegens eerder benoemde verbrandingen, gaan we vandaag de volgende auto ophalen, die we tot het eind in Brisbane bij ons hebben. Omdat het nogal een stukje lopen is en we beide flink verbrand zijn, loop ik na het ontbijt naar de Hertz om de auto op te halen, Anita blijft bij de koffers en tassen in het appartement. Hierna rijden we naar onze volgende bestemming, Cape Tribulation.
Cape tribulation bevat een door Australische wetten beschermd stuk regenwoud "Daintree Rainforest". Het is een kleine 3 uur naar het noorden rijden vanaf Cairns, waarna je via een pondje over het water kunt en dan alsnog een boel kilometers kunt maken in het regenwoud. De weg hiernaar toe is geweldig mooi, met veel palmbomen, slinger wegen langs de kust en kleine witte strandjes langs de kant van de weg. Na een rivier te hebben overgestoken met de pond rijden we een steile berg op met ontzettend steile wanden en korte scherpe bochtjes en kijken we volledig de diepte in aan de rechterkant van de weg. Dit is geen plek om fouten te maken en langs de route staan soms ook kruisjes in het zand gedrukt. Goed opletten dus. Langs deze weg zijn een paar mooie plekken met een geweldig uitzicht over het regenwoud en de aangrenzende zee.
Na een paar kilometers slingerend weer langzaam afdalen hebben we plots weer de zee naast ons. Echt super mooi om te zien! De eerste paar meters zijn bomen en palmbomen die vol gegroeid zijn met klimop en lianen, struikjes en ander groen. Langzaam aan beginnen er stenen en zand een strandje te vormen, waarna je wit zand en mooi helder azuurblauw zeewater ziet. Prachtig.
Bijna de gehele Cape Tribulation Road ziet er op deze manier uit. Sommige stukken rij je weer over een bergje, andere stukken rij je praktisch over het strand.
Onderweg nog een lunch gehad, waarna we aankwamen bij onze accommodatie, Cape Trib Farmstay. Een uit de kluiten gewassen boerderij, 2 lieve oude honden, wat oude spullen her en der, veel bomen (palm- en banaan bomen!), mooie natuur en ons huisje. Ze laten hier de natuur ook de natuur zijn, dat merk je aan alles.
Nadat we ons weer ingesmeerd hebben met aftersun en een niet gepland middagdutje was het alweer tijd voor eten. De vrouw hier had ons verteld van een pizzatentje een paar kilometer verderop, waar we naar toe zijn gegaan. Hier vertelden ze ons dat er ’s avonds een maanverduistering zou zijn en dat de maan dan ook rood zou worden. Het strand was er 50 meter vandaan dus dat was de moeite niet.
‘s Avonds dus heerlijk romantisch op het strand gezeten en inderdaad, de maan werd compleet verduisterd door de aarde. En de sterrenhemel… Ongelofelijk, wat veel sterren en wat zijn ze helder! Dat was een heel bijzonder moment.