Verjaardag & Palm Cove

Welgefeliciteerd, welgefeliciteerd! Welgefeli, welgefeli, welgefeeeeliciteeeeeeerd!

En dan ben je opeens 30! Nou goed, zo erg vind ik het eigenlijk niet. Gewoon weer een jaartje erbij zonder al te veel gekke dingen. Voordat ik opsta , denk ik aan mensen die dit jaar niet hebben overleefd zoals Gerard en Henk-Jan. Ben dankbaar dat ik wel ‘gewoon’ een jaar ouder ben geworden.
Als ik onder de douche vandaan kom heeft Anita een glimlach op haar gezicht, want ze heeft iets stiekems gedaan. Ik moet m’n ogen dichtdoen en ze leidt me naar buiten, waar ze een stoel op de veranda heeft behangen met slingers :). Er ligt een kaartje met de getallen 30 erop en een lief verhaal aan de binnenkant. Erg leuk. Van de fam. Kortman ligt er ook een kaartje, die heeft Anita meegesmokkeld de grens over.
Als we later de koffers in de auto leggen (want het is naast m’n verjaardag ook een reisdag) zie ik dat de binnenkant van de auto ook behangen is met vlaggetjes, en dat er een slinger op het dashboard is gemaakt. Echt een feestauto dus! We moeten vandaag de route weer terug afleggen door het regenwoud, met alle slingerweggetjes en zee-uitzichten die daarbij komen kijken. Super mooi, die wegen naast de oceaan en onbegaanbare (en dus ongerepte) strandjes die we vanuit de auto zien.
Na de prachtige route te hebben gereden, komen we aan in Palm Cove. Wat mooi hier, ons hotel bevindt zich pal tegenover de zee. We krijgen zomaar een upgrade naar een grotere hotelkamer (studio volgens de folder) met 2 badkamers, dikke prima natuurlijk. Ik denk dat het iets te maken heeft mijn verjaardag. Erg mooi en luxe appartement met een heerlijk balkon waar we het zwembad en de zee kunnen zien. ’s Avonds gaan we uit eten bij Beach Apres, dichtbij het hotel en we hebben uitzicht op zee, enorm genieten dus! We proosten op mijn verjaardag.
Na de hoofdgang, moet er een toetje komen, en Anita is even ‘naar het toilet’ geweest. Maar opeens begint de livemuziek een ‘happy birthday’ liedje en er komt een dessert aan met 30 erop en 2 zingende medewerkers! Schaamrood zie je niet, want ik ben toch verbrand, maar wat leuk! Ik krijg een grote hoed op mijn hoofd gezet in de vorm van een taart met kaarsjes en moet de denkbeeldig aangestoken kaarsjes uitblazen (Denkbeeldig, want restaurant + zee = wind). Anita in de bocht en had de kaarsjes zelf uit Nederland mee gesmokkeld, de hoed was het van het restaurant.
Na het eten nog even op de kamer gerelaxed. We hadden bier en wijn gekregen van de receptie, omdat ze ons in eerste instantie naar een onopgeruimde kamer hadden gestuurd. Na 8 keer excuses, konden we de koffers laten staan bij de receptie, die werden naar de kamer gebracht en wat we in de koelkast vonden was voor ons had de man ons verteld. Dat is helemaal netjes natuurlijk.
Erg over te spreken dus over de locatie. Gratis bier. Dan ben ik gauw ergens over te spreken… :)